Interview: De Stentor

Juf Edith Diepman kan zakdoeken thuis laten
door Henriët Dijk
http://www.destentor.nl/vechtdal/article1721066.ece?startshow=null&startSlide=null

DALFSEN - Haar neus snuiten waar anderen bij zijn. Dat gaat Edith Diepman uit Dalfsen straks in Nepal zeker niet doen. Dat is namelijk zeer ongepast in dat bergachtige land, waar ze vijf maanden voor de klas gaat staan.
Hoe ze haar neus dan schoon moet krijgen? "Geen idee", lacht de 23-jarige Diepman.

Zij vertrekt 23 augustus voor een half jaar naar Nepal. De net afgestudeerde basisschooljuf gaat daar samen met studiegenoot Dieuwertje Tielbeke uit Wijthmen vijf maanden les geven. Daarnaast helpt ze twee weken mee aan het opknappen van een andere school. De laatste maand gaan ze rondtrekken.

Het duo reist samen met studiegenoot Jan Janssen uit Marknesse. Omdat het volgens de Nepalese cultuur niet gebruikelijk is dat een man continu bij twee, ongetrouwde dames over de vloer loopt, verblijft Janssen de eerste maanden elders. Hij gaat lesgeven aan kinderen van Tibetaanse vluchtelingen in een boeddhistisch klooster.

De vrolijke Dalfserse probeert zich voor te bereiden op de 'cultuurshock'. Dat doet ze door met Nepalgangers te praten en veel te lezen. "Het zo'n andere wereld waar je terecht komt. Daar kun je je geen voorstelling van maken. Dat moet je zelf ervaren", denkt ze.

Waar ze als zachtaardige juf van gruwelt is het feit dat in Nepal kinderen in de klas nog worden geslagen. "Dat vind ik heel erg. Die stok doe ik in de kast", stelt Diepman. Het is daar echter zo gebruikelijk dat waarschijnlijk de klasse-oudste haar 'taak' zal overnemen. "Vroeger gebeurde dat hier ook. Ik hoop dat ik kan laten zien hoe het ook kan, maar ik denk niet dat ik dat er uit kan halen." De school waar ze les gaat geven staat in het dorp Budda, vlakbij de hoofdstad Kathmandu. De Nepalese school heeft nauwe banden met de katholieke Pabo in Zwolle, waar Diepman studeerde. Via de begeleider internationale stages kwam Diepman op Nepal uit. "We hadden ook naar Suriname gekund, maar daar moesten we een jaar blijven. Dat vonden we te lang", aldus Diepman. Oeganda in Afrika was ook een optie. "Dat zagen mijn ouders niet zo zitten", vertelt ze. Over Nepal zijn ze overigens ook niet enthousiast, want dit land is politiek instabiel.

Tijdens hun lesperiode wonen beide juffen in het nieuwe appartement van de schooldirecteur. Ze geven les in het Engels, de tweede taal van het land. Beiden staan voor de klas in een jurk, want dat is 'formele, gepaste kleding'. Omdat de school tevens een internaat heeft, kunnen ze daar mee-eten. "Dat is alle dagen rijst met gele drab. En dat moet je met de handen eten", weet Diepman al. Ze is daarom blij met een eigen keuken (met bestek!) in het appartement.

Diepman staat te popelen om te vertrekken. De zeven vaccinatieprikken zijn 'binnen' en de malariapillen liggen klaar. Ze is net klaar met haar studie. "Als ik het nu niet doe, dan gebeurt het nooit. Ik zit nu nog nergens aan vast." Het enige wat de Dalfserse minder goed heeft voorbereid, is de laatste maand rondtrekken. Daarover laat ze zich daar wel informeren. Haar reisgenoten weten al wel een bestemming. "Ze willen naar een dorpje waar dieren worden geofferd. Dat is hindoeïstisch. Ze willen dat wel eens meemaken, want 'dat hoort ook bij het land', zeggen ze. Nou, dan ga ik wel even ergens een kopje koffie drinken."